సరోజదళనేత్రి హిమగిరి పుత్రి!
నీ పదాంబుజములె సదా నమ్మినానమ్మ! శుభమిమ్మా! శ్రీ మీనాక్షమ్మా!
పరాకు సేయకు వరదాయని నీవలె దైవము లోకములో గలదా
పురాణి శుకపాణి మధుకరవేణి సదాశివునికి రాణి
కోరి వచ్చిన వారికెల్లను కోర్కెలొసగే బిరుదు కదా అతి
భారమా నన్ను బ్రోవ తల్లి కృపాలవాల నే తాళ జాలనే
ఇందుముఖి కరుణించుమని నిన్నెంతో వేడుకొంటిని నా
యందు జాగేలనమ్మా మర్యాదగాదు దయావతి నీవు
సామగాన వినోదిని గుణధామ శ్యామకృష్ణనుతే శుక
శ్యామలాదేవి నీవే గతి రతికామకామ్యద కావవే నన్ను
ఓ మధుర మీనాక్షమ్మా! కలువలవంటి కన్నులు గలిగి హిమవంతుని పుత్రిక అయిన నీ పాదపద్మములను నేను ఎల్లప్పుడూ నమ్మియున్నాను, నాకు శుభములు కలిగించుము. సనాతనమైన తల్లివి, చిలుకను కరమందు కలిగి, తేనెటీల సమూహంవలె దట్టమైన కురులు యున్న సదాశివుని రాణివి వరదాయినివి నీవు, నీ వంటి దైవము ఈ లోకములో లేదు, నా పట్ల నిర్లక్ష్యం చూపకుము. కోరి నీ వద్దకు వారికందరికీ కామ్యములను తీర్చే తల్లివని నీవు ప్రఖ్యాతి గాంచినావు, నన్ను బ్రోచుటకు అంత భారమా తల్లీ! కరుణామయి! నే తాళలేను నన్ను కాపాడుము. చంద్రుని వంటి ముఖము కలిగిన తల్లీ! నన్ను కరుణించమని ఎంతో వేడుకున్నాను, నన్ను బ్రోచుటకు ఆలస్యమెందులకు, నీవు దయావతివి కదా, ఇది నీకు మర్యాద కాదు. సామగానమును ఆనందించే తల్లివి, సమస్త శుభలక్షణములకు ఆలవాలము నీవు, శ్యామకృష్ణునిచే నుతించబడినావు, నల్లని ఛాయ గలిగిన శ్యామలాదేవీ! నీవే నాకు గతి. రతీమన్మథులను అనుగ్రహించినట్లు నన్ను బ్రోవుము.
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి