మొహమాటాల మారాజులం, మారాణులం మనం. ఇష్టాయిష్టాలు, నిజం కుండలు బద్దలు కొట్టినట్లు చెబితే అవతల వాళ్లు నొచ్చుకుంటారని మనకు మొహమాటాన్నిచ్చాడేమో దేవుడు అనిపించినా, ఈ మొహమాటంతో చాలాసార్లు మహా తంటానండోయ్. మొహమాటం వల్ల కలిగే కొన్ని సన్నివేశాలు మీకోసం
----------------------------------------------------------
"కూర ఎలా ఉందండీ వదినా?"
"అద్భుతంగా ఉందమ్మా! ఎలా చేశావు వదినా?"
(మనసులో నా ఖర్మ, ఇదీ ఓ కూరేనా, ఉప్పులేదు, కారం లేదు, కుక్కలు కూడా తినవు ఈ కూరను అని తిట్టుకుంటూ)
"అయితే ఇంకాస్త తినండి వదినా"...అని, వదిన వారిస్తున్నా కంచంలో మరింత ఆ కూర. పాపం వదిన...మింగలేక కక్కలేక మొహం అదోలా పెట్టలేక భావాలన్నీ దిగబెట్టుకొని ఓ అరగంట కష్ట పడి, సగం కూర వదిలేస్తుంది.
"చూశారా మా వదిన? నేను రెండో సారి కూర వేస్తే ఎంత పొగరుగా వదిలేసిందో? ఎంత బావుందండీ కూరా"
"నీకు బాగుంటే ఆవిడకు బాగుండాలని లేదు కదోయ్.."
"అంటే, మీ ఉద్దేశం ఏమిటి? కూర బాలేదా?"
"అబ్బా! అలా కాదు. నాకు చాలా నచ్చింది..."
"మరైతే రాత్రికి కూడా అదే తినండి. బోలెడు మిగిలింది. "
------------------------------------------------------------------
అత్తారింటికి ఓ పూజకు వెళ్లిన అల్లుడు గారి గాథ.
"వీళ్ల దుంపతెగ. ఎంత సేపైనా కానివ్వరు. నాకు గంటసేపటినుండి ఆకలి. అసలే షుగర్ పేషెంటును. ఇంకా భోజనానినికి ఎంత టైం పడుతుందోకాస్త కనుక్కో బాబూ!"
"పూజ పూర్తయింది భోజనాలు సిద్ధం అన్నయ్య గారూ"
ఇంతలో పెద్దరికం చూపించాలి కదా, అందుకని మొహమాటానికి "నాకేం తొందరమ్మా! ముందు పెద్దవాళ్లను కానీయండి."
"అలాగే అన్నయ్యా!"
ఇంకో బంతి పూర్తయ్యేలోపు ఈయనగారి ఆత్మారాముడి గగ్గోలు పెళ్లాం మీదకు మళ్లింది.
"ఏమేవ్! పుట్టింటికొస్తే చాలు మొగుడు, వాడి బాగోగులు అసలు పట్టవు. రెండు గంటలనుండి ఇక్కడ ఆకలితో నక నకలాడుతున్నా. నీకు గానీ, మీ వాళ్లకు గానీ ఇక్కడో పక్షి ఉన్నాడు వాడికి కాస్త కాఫీ, టీ చూసుకుందామని ఉండదు. అయినా ఏమి చాదస్తమో మీ వాళ్లది. ఎంతంత సేపు పూజలు. త్వరగా పూర్తి చేయరు. ఎక్కడలేని తీరికంతా పూజలోనే.."
"ఏవండీ! మా వదిన మిమ్మల్ని ఇందాకే తినమని అడిగింది. ఎందుకు తినలేదు.."
"ఆ నువ్వు చెప్పలేదని. మీ వాళ్లకు లేకపోయినా నాకు పెద్దలను గౌరవించటం తెలుసు"
"ఎందుకండీ అంతలేసి మాటలు, ఇదుగోండి తినండి" అని ప్లేటులో ఇచ్చింది.
బ్రతుకు జీవుడా అని గబ గబ లాగించాడా ఇంటి అల్లుడు. పెళ్లై దశాబ్దాలైనా దశమ గ్రహమే.
--------------------------------------------------------------------
కార్లో ఎనిమిది సీట్లు ఉన్నది 9 మంది. 6 గంటలు ప్రయాణం.
"సర్దుకు పోదాలే వదినా! మనమేగా! ఒక్క మనిషేగా ఎక్కువ, మనిద్దరం వెనకాల కూర్చుందాం"
"వద్దులే వదినా! 6 గంటలు ప్రయాణం, ఇంకో 2వేలు ఎక్కువవుతుంది అంతేగా, పెద్ద బండి మాట్లాడుకుందాం"
"పర్లేదు వదినా. డబ్బులు దండగ. 8 సీట్లదే మాట్లాడండి"
"అన్నయ్యగారూ! మీకు నడుం నొప్పి కదా, మేము ఆడవాళ్లం వెనకసీట్లో సర్దుకుంటాం లేండి. మీరు మధ్యలో కూర్చోండి. వసతిగా ఉంటుంది.."
"అలాగే అమ్మాయ్"
ఆ రోడ్డు హైదరబాదు దాటగానే గతుకులు. ఇక వెనక సీట్లో కూర్చున్న ఆ వదిన గారి సణుగుడు:
"కాళ్లు జాపుకునేందుకు లేదు. వెధవ వ్యాను. ఈ మగాళ్లకు కాస్త కూడా మనమీద ధ్యాస ఉండదు. ఈ గతుకులు దాటేలోపు మన నడుములు, మోకాళ్లు పోయేటట్టున్నాయి."
"అవునొదినా, బాత్రూంకి ఆపినప్పుడు మారుదామని చెప్పేదా?"
"వద్దులే వదినా. పెద్దవాళ్లు ఏమైనా అనుకుంటారు. మళ్లీ జీవితాంతం ఈ మాట ఉండిపోతుంది. అమ్మో అయ్యో ఈ మోకాళ్లు బిగుసుకుపోతున్నాయి..."
-----------------------------------------------------
షాపులో వదిన-ఆడపడుచు-అత్తగారు
"వదినా, అత్తయ్య గారు - మీకు ఎటువంటి చీర కావాలో చెప్పండి. తెప్పిస్తాను."
"నీ ఇష్టం అమ్మాయ్. నువ్వు ఏది కొన్నా సరే."
"నీ ఇష్టం వదినా. నేను అన్నీ కట్టుకుంటాను"
"ష్యూరా! మీరు సెలెక్టు చేసుకుంటే బాగుంటుంది కదా!"
"అలా ఏమీ లేదు. ముగ్గురికీ నువ్వే సెలెక్ట్ చెయ్యి "
"వదినా! మీకు ఈ వంగపండు రంగు చీర కొన్నాను. ఎలా ఉంది"
"బాగుంది వదినా"
"అత్తయ్యగారు! మీకు ఈ ఆకుపచ్చ చీరకొన్నాను ఎలా ఉంది"
"బాగుందమ్మాయి"
ఇంటికి వచ్చాక..
"అమ్మా! నాకు ఈ రంగు ఏం బాగుంటుందే. కొట్టొచ్చినట్టుండదూ! వదినకు అంతమాత్రం తెలీదా?"
"హా! నిజమేనే. నాది మాత్రం, నాకు ఆ ముదురు ఆకుపచ్చ అసలు నచ్చదు. లైట్ ఆకుపచ్చ అయితే బాగుంటుంది. ఏమోనమ్మా! అంతా ఆమెగారి ఇష్టం"
"పోనీ, వదినను అడిగి మార్చేసుకుందామా?"
"వద్దులేవే! తాను కొన్నవి మనం కట్టుకోలేదని సాధిస్తుంది"
------------------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------
"కూర ఎలా ఉందండీ వదినా?"
"అద్భుతంగా ఉందమ్మా! ఎలా చేశావు వదినా?"
(మనసులో నా ఖర్మ, ఇదీ ఓ కూరేనా, ఉప్పులేదు, కారం లేదు, కుక్కలు కూడా తినవు ఈ కూరను అని తిట్టుకుంటూ)
"అయితే ఇంకాస్త తినండి వదినా"...అని, వదిన వారిస్తున్నా కంచంలో మరింత ఆ కూర. పాపం వదిన...మింగలేక కక్కలేక మొహం అదోలా పెట్టలేక భావాలన్నీ దిగబెట్టుకొని ఓ అరగంట కష్ట పడి, సగం కూర వదిలేస్తుంది.
"చూశారా మా వదిన? నేను రెండో సారి కూర వేస్తే ఎంత పొగరుగా వదిలేసిందో? ఎంత బావుందండీ కూరా"
"నీకు బాగుంటే ఆవిడకు బాగుండాలని లేదు కదోయ్.."
"అంటే, మీ ఉద్దేశం ఏమిటి? కూర బాలేదా?"
"అబ్బా! అలా కాదు. నాకు చాలా నచ్చింది..."
"మరైతే రాత్రికి కూడా అదే తినండి. బోలెడు మిగిలింది. "
------------------------------------------------------------------
అత్తారింటికి ఓ పూజకు వెళ్లిన అల్లుడు గారి గాథ.
"వీళ్ల దుంపతెగ. ఎంత సేపైనా కానివ్వరు. నాకు గంటసేపటినుండి ఆకలి. అసలే షుగర్ పేషెంటును. ఇంకా భోజనానినికి ఎంత టైం పడుతుందోకాస్త కనుక్కో బాబూ!"
"పూజ పూర్తయింది భోజనాలు సిద్ధం అన్నయ్య గారూ"
ఇంతలో పెద్దరికం చూపించాలి కదా, అందుకని మొహమాటానికి "నాకేం తొందరమ్మా! ముందు పెద్దవాళ్లను కానీయండి."
"అలాగే అన్నయ్యా!"
ఇంకో బంతి పూర్తయ్యేలోపు ఈయనగారి ఆత్మారాముడి గగ్గోలు పెళ్లాం మీదకు మళ్లింది.
"ఏమేవ్! పుట్టింటికొస్తే చాలు మొగుడు, వాడి బాగోగులు అసలు పట్టవు. రెండు గంటలనుండి ఇక్కడ ఆకలితో నక నకలాడుతున్నా. నీకు గానీ, మీ వాళ్లకు గానీ ఇక్కడో పక్షి ఉన్నాడు వాడికి కాస్త కాఫీ, టీ చూసుకుందామని ఉండదు. అయినా ఏమి చాదస్తమో మీ వాళ్లది. ఎంతంత సేపు పూజలు. త్వరగా పూర్తి చేయరు. ఎక్కడలేని తీరికంతా పూజలోనే.."
"ఏవండీ! మా వదిన మిమ్మల్ని ఇందాకే తినమని అడిగింది. ఎందుకు తినలేదు.."
"ఆ నువ్వు చెప్పలేదని. మీ వాళ్లకు లేకపోయినా నాకు పెద్దలను గౌరవించటం తెలుసు"
"ఎందుకండీ అంతలేసి మాటలు, ఇదుగోండి తినండి" అని ప్లేటులో ఇచ్చింది.
బ్రతుకు జీవుడా అని గబ గబ లాగించాడా ఇంటి అల్లుడు. పెళ్లై దశాబ్దాలైనా దశమ గ్రహమే.
--------------------------------------------------------------------
కార్లో ఎనిమిది సీట్లు ఉన్నది 9 మంది. 6 గంటలు ప్రయాణం.
"సర్దుకు పోదాలే వదినా! మనమేగా! ఒక్క మనిషేగా ఎక్కువ, మనిద్దరం వెనకాల కూర్చుందాం"
"వద్దులే వదినా! 6 గంటలు ప్రయాణం, ఇంకో 2వేలు ఎక్కువవుతుంది అంతేగా, పెద్ద బండి మాట్లాడుకుందాం"
"పర్లేదు వదినా. డబ్బులు దండగ. 8 సీట్లదే మాట్లాడండి"
"అన్నయ్యగారూ! మీకు నడుం నొప్పి కదా, మేము ఆడవాళ్లం వెనకసీట్లో సర్దుకుంటాం లేండి. మీరు మధ్యలో కూర్చోండి. వసతిగా ఉంటుంది.."
"అలాగే అమ్మాయ్"
ఆ రోడ్డు హైదరబాదు దాటగానే గతుకులు. ఇక వెనక సీట్లో కూర్చున్న ఆ వదిన గారి సణుగుడు:
"కాళ్లు జాపుకునేందుకు లేదు. వెధవ వ్యాను. ఈ మగాళ్లకు కాస్త కూడా మనమీద ధ్యాస ఉండదు. ఈ గతుకులు దాటేలోపు మన నడుములు, మోకాళ్లు పోయేటట్టున్నాయి."
"అవునొదినా, బాత్రూంకి ఆపినప్పుడు మారుదామని చెప్పేదా?"
"వద్దులే వదినా. పెద్దవాళ్లు ఏమైనా అనుకుంటారు. మళ్లీ జీవితాంతం ఈ మాట ఉండిపోతుంది. అమ్మో అయ్యో ఈ మోకాళ్లు బిగుసుకుపోతున్నాయి..."
-----------------------------------------------------
షాపులో వదిన-ఆడపడుచు-అత్తగారు
"వదినా, అత్తయ్య గారు - మీకు ఎటువంటి చీర కావాలో చెప్పండి. తెప్పిస్తాను."
"నీ ఇష్టం అమ్మాయ్. నువ్వు ఏది కొన్నా సరే."
"నీ ఇష్టం వదినా. నేను అన్నీ కట్టుకుంటాను"
"ష్యూరా! మీరు సెలెక్టు చేసుకుంటే బాగుంటుంది కదా!"
"అలా ఏమీ లేదు. ముగ్గురికీ నువ్వే సెలెక్ట్ చెయ్యి "
"వదినా! మీకు ఈ వంగపండు రంగు చీర కొన్నాను. ఎలా ఉంది"
"బాగుంది వదినా"
"అత్తయ్యగారు! మీకు ఈ ఆకుపచ్చ చీరకొన్నాను ఎలా ఉంది"
"బాగుందమ్మాయి"
ఇంటికి వచ్చాక..
"అమ్మా! నాకు ఈ రంగు ఏం బాగుంటుందే. కొట్టొచ్చినట్టుండదూ! వదినకు అంతమాత్రం తెలీదా?"
"హా! నిజమేనే. నాది మాత్రం, నాకు ఆ ముదురు ఆకుపచ్చ అసలు నచ్చదు. లైట్ ఆకుపచ్చ అయితే బాగుంటుంది. ఏమోనమ్మా! అంతా ఆమెగారి ఇష్టం"
"పోనీ, వదినను అడిగి మార్చేసుకుందామా?"
"వద్దులేవే! తాను కొన్నవి మనం కట్టుకోలేదని సాధిస్తుంది"
------------------------------------------------------------------------------
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి